قارچ‌های روانگردان (Shroom) «خواب دیدن» را در مغز شبیه‌سازی می‌کنند!

امین باقرزاده - دو شنبه -۳۰ تیر ۱۳۹۳ - Sunday - 2014 21 July

مصرف قارچ‌های روان‌گردان منجر به باز شدن ذهن انسان بیش از حالت عادی شده و به همین دلیل وقتی مصرف می‌شوند یک حالت خلصه و توهم را ایجاد می‌کنند. گروهی از محققین در مرکز شناسایی مغز انسان توانسته‌اند ثابت کنند که اثر این قارچ‌ها درست شبیه آن چیزی است که ما در خواب و رویا تجربه می‌کنیم.

 در ادامه با برخط باشید.

۲۸ تیر: تولد ساموئل کُلت

امین باقرزاده - شنبه - ۲۸ تیر ۱۳۹۳- Saturday - 2014 19 July

۲۰۰ سال پیش در چنین روزی ساموئل کلت مخترع و صنعتگر آمریکایی چشم به جهان گشود. شهرت این مخترع آمریکایی به دلیل ثبت اختراع اسلحه رولور است که دورانی تمام دنیا را به تسخیر درآورده بود و چهره درگیری‌های مسلحانه را کاملا متفاوت کرده بود.

۲۰۰ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱۹ جولای ۱۸۱۴ ساموئل کلت در ایالت متحده آمریکا چشم به جهان گشود. پدر بزرگ ساموئل یک نظامی بود و یکی از دلایلی که کلت به سلاح‌های نظامی علاقه داشت، اسلحه قدیمی سرپر چخماقی پدربزرگش بود.

در ادامه با ما باشید

سرویس جدید آمازون: اشتراک ماهانه‌ی ۱۰ دلاری برای دریافت تعداد نامحدود کتاب

رضا باقرزاده - شنبه - ۲۸ تیر ۱۳۹۳- Saturday - 2014 19 July

آمازون امروز رسما از سرویس نامحدود کیندل رونمایی کرد. در این سرویس کاربران با پرداخت ۹.۹۹ دلار در ماه می‌توانند به صورت نامحدود به ۶۰۰ هزار کتاب الکترونیکی و صدها کتاب صوتی دسترسی داشته باشند.

همانطور که انتظار می‌رفت بسیاری از ناشران کتاب‌های موجود در آمازون در این سرویس حضور ندارند، اما اکثر عنوان‌های معروف مانند هری‌پاتر، ارباب حلقه‌ها در لیست کتاب‌های موجود در سرویس جدید آمازون مشاهده می‌شوند.

در حال حاضر ۶۰۰ هزار کتاب الکترونیکی و ۲ هزار کتاب صوتی در سرویس Kindle Unlimited آمازون قرار دارند که تا پیش از این برای تهیه هر کدام از کتاب‌ها باید مبلغ جداگانه‌ای را پرداخت می‌کردید. روش پرداخت اشتراکی پیش از این برای سرویس‌های موسیقی، رادیوهای آنلاین و همچنین ویدیوهای اشتراکی مثل Netflix مورد استفاده قرار می‌گرفت و حالا آمازون آن را وارد دنیای کتاب‌ها کرده است.

آمازون برای تشویق کاربران به تهیه این سرویس، اشتراک آزمایشی رایگان ۳۰ روزه را در اختیار کاربران خود قرار داده است که شما نیز در صورت تمایل می‌توانید در آن عضو شوید.

 در ادامه با ما باشید

استفاده از مردمک چشم تان برای پاسخ به سوالات!

امین باقرزاده - یکشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۲ - 22:55

اخیرا جمعى از دانشمندان دانشگاه فیلیپس آلمان، بر روى راهکارهاى مختلفى براى کمک به افرادى که دچار اختلالات گفتارى هستند، کار کرده اند. آنها توانستند روشی ارایه دهند که در آن، با تحلیل اندازه مردمک چشم پاسخ برخی سوالات را دریابند. تنها وسایل مورد نیاز این شیوه هم یک دوربین و یک لپ تاپ است.

بررسى ها نشان داده اندازه مردمک چشم افراد مى تواند تعیین کننده راست و دروغ حرف آنها باشد. این سیستم جدید ارتباطى بر پایه پاسخ طبیعى مردمک چشم افراد در زمان انجام عملیات ریاضى و محاسباتى در مغزشان پایه ریزى شده است. مردمک چشم دامنه وسیعى از پاسخ هاى محیطى را تولید مى کند. و مى توان با استفاده از آنها مسیر ارتباطى مناسبی را با افرادى ایجاد کرد که قادر به پاسخگویی به سوالات به صورت گفتارى نیستند.

در یک گام از بررسى ها، این سیستم جدید ارتباطى را بر روى تعدادى داوطلب سالم از نظر قدرت گفتار و بیان آزمایش کردند. از داوطلبان خواسته شد تا یک سوال ریاضى را که از طریق صفحه نمایشگر کامپیوتر حل کنند. آنها دریافتند اندازه مردمک چشم افراد در زمانی که تلاش مى کنند تا سوال ریاضى را پاسخ دهند، بزرگ و بزرگتر مى شود.

سپس از همان گروه از داوطلبان خواسته شد تا به تعدادى سوال بله/خیر اما نه با صداى بلند جواب دهند. در حین این زمان محققان اندازه مردمک چشم افراد را مورد بررسى قرار دادند و تطابقى بین اندازه ها و پاسخ هاى بله یا خیر کشف کردند.

به موازات این بررسى، اندازه مردمک چشم بیمارانى که دچار سکته مغزى شده اند و پاسخ هاى آنها نیز مورد پردازش قرار گرفت. این بررسى ها نیز نشان داد حتى اندازه مردمک چشم این بیماران نیز قابل ترجمه و رمزگشایى است و مى توانند ارتباطى بین این اندازه ها و پاسخ هاى بله یا خیر پیرامون موضوع هاى مطرح شده با این بیماران ایجاد کنند.

با وجود آنکه محققان معتقد هستند این روش براى داشتن دقت بالاتر و درصد خطاى کمتر نیازمند صرف زمان و بررسى هاى بیشتر است، اما ادعا مى کنند مى تواند انقلابى در زندگى افرادى به وجود آورد که دچار اختلالات گفتارى هستند.

قرار است به زودى از این روش براى بیمارانى که در فاز کما به سر مى برند هم استفاده شود. 

استفاده از تلفن هوشمند می تواند شما را ضعیف و ترسو بار بیاورد!

رضا باقرزاده - سه شنبه 4 تیر ۱۳۹۲ - 13:05

طبق تحقیق انجام شده توسط مدرسه تجارت هاروارد اندازه ابزار مورد استفاده و وضعیت بدن شما هنگام استفاده از آن ، می تواند اخلاق، رفتار و بردباری شما را تحت تاثیر قرار دهد.

در صورتی که مدت زمان زیادی را به استفاده از صفحه کوچک اسمارت فون تان می گذرانید، ممکن است به زودی خوشنامی شما به مصمم بودن در کار و استقامت در برابر دشواری ها تحت تاثیر قرار گیرد. نتایج مطالعاتی که به تازگی توسط محققان کالج تجارت هاروارد انجام شده، نشان می دهد استفاده از ابزارهای صفحه کوچک می تواند در افراد باعث رفتارهایی با پافشاری کمتر نسبت به کسانی شود که از ابزارهای با نمایشگرهای بزرگتر بهره می برند.

در چکیده این تحقیق با عنوان " iPosture: اندازه ابزارهای الکترونیک مصرفی و تغییر رفتار ما" آمده است:

«این تحقیق نشان داد که پذیرفتن هر وضعیت بدنی می تواند قدرت های روانشناسانه را تقویت کرده و افزایش دهد. اکنون این گونه می پنداریم که کار روی صفحات بزرگ تر که افراد را مجبور می کند بدن شان را از نظر فیزیکی باز کنند، باعث می شود که آنها از نظر رفتاری هم مدعی مئابانه بوده و بر خواست شان پافشاری بیشتری داشته باشند.»

در این مطالعه از ۷۵ شرکت کننده خواسته شد تا به صورت تصادفی کارهایی را روی ابزارهای مختلف انجام دهند. شرکت کنندگان از آیپاد تاچ، آیپد، مک بوک پرو و آی مک استفاده می کردند. اگر چه در این تحقیق از محصولات اپل استفاده شده، اما گروه تحقیقاتی بر این عقیده است که نتایج را به محصولات تمامی شرکت ها می توان تسری داد.

هنگامی که کارهای خواسته شده تمام می شد، محقق از شرکت کننده می خواست «من ۵ دقیقه دیگر بر می گردم تا در خصوص کارها کسب اطلاع کنم. آنگاه هزینه لازم را پرداخت می کنم و شما می توانید بروید. لطفا اگر دیر کردم، کنار میز جلویی به من اطلاع دهید» آنگاه محقق ۱۰ دقیقه برگشت خود را به تاخیر می انداخت. شرکت کنندگانی که از ابزارهای کوچکتر استفاده کرده بودند، نسبت به دیگران زمان بیشتری را برای عکس العمل نشان دادن به تاخیر صبر می کردند.

آنگاه محققان به ردیابی همبستگی این موضوع با وضعیت بدنی افراد هنگام کار با ابزار پرداختند. کاربران تبلت و اسمارت فون تمایل دارند که روی دستگاه قوز کنند و بدن شان را منقبض نمایند. کاربران دسک تاپ ترجیح می دهند وضعیت بدنی بازتری داشته باشند. این مطالعه می گوید: «شرکت کنندگانی که با ابزارهای کوچکتر تعامل داشتند، نسبت به کاربران ابزارهای بزرگتر، کمتر مدعی بودند.»

محققان این مطالعه را با برخی پیشنهادات به پایان می برند که:

«بسیاری از ما، ساعت های زیادی از روز را مشغول تعامل با ابزارهای الکترونیک مان هستیم. در زمینه های حرفه ای، ما اغلب از آنها برای خلاقیت و بهره وری بیشتر استفاده می کنیم. اما به هر حال ما ممکن است دیدگاه مان را نسبت به آسیب این دستگاه ها بر عادات و رفتارمان از دست بدهیم و نتیجه آن کارایی کمتر خواهد بود. پیشنهاد مان این است که گاهی اوقات قبل از اینکه به یک جلسه یا قرار کاری بروید (و مطمئنا در طول جلسه) موبایل تان را کنار بگذارید.»

مغز انسان می بیند، حتی وقتی چشم ها نمی بینند

امین باقرزاده - دو شنبه 3 تیر ۱۳۹۲ - 21:27

تخمینی که از قابلیت های پردازشی مغز انسان به طور ناخودآگاه (بدون هوشیاری) داریم چیزی در حدود پردازش 11 میلیون قطعه-داده در هر ثانیه است. اگر مقایسه ای داشته باشیم با پردازش حین هشیاری، خنده تان خواهد گرفت: فقط 40 قطعه-داده در ثانیه.

البته نمی گوییم که قابلیت های پردازشی مغز در حین هشیاری ناچیز هستند، ولی مشخصاً قیاس بین لیوان و دریا است و هر چه بیشتر تحقیقات علمی پیش می رود، لیوان خودآگاه کوچکتر به نظر می رسد. دو مقاله ای که به تازگی منتشر شده توضیح می دهند که مغز چطور "می بیند". مقاله اول جالب، و دومی همسایه واژه باورنکردنی است.

هدف تحقیق اول که در ژورنال Psychological Science  چاپ شده، رسیدن به جواب این پرسش است که آیا مغز در حالتی که چشم ها شما را گول زده اند و می پندارید یک چیز خاص پیرامون تان نیست، می تواند اهداف بصری را تعقیب کند یا خیر. در این راستا، پژوهشگران انستیتو مغز و ذهن در دانشگاه اونتاریوی غربی، داوطلبان را در معرض حقه ای به نام "توهم متصل بودن" قرار دادند که باعث می شود فرد تعداد دایره هایی (اهدافی) را که روی یک نمایشگر می بیند، کم تخمین بزند.

دو گروه دایره، یکی در راست و دیگری در چپ به نمایش در می آید. دایره های گروه اول به خطوطی کوچک متصل هستند، ولی به یکدیگر خیر. در گروه دیگر، دایره ها به وسیله خطوط "به هم" وصل هستند. ذهن به طور اشتباهی تصور می کند که تعداد دایره ها در گروه متصل به هم، کمتر از آن گروه دیگر است، ولی در عمل تعداد دایره های هر دو گروه دقیقا یکسان است.

توهم متصل بودن راهی اثبات شده برای گول زدن چشم ها است، و در این آزمایش هم جواب پس داده: داوطلبین قادر به دیدن همه دایره های متصل نبودند. اما وقتی قرار شدن بر روی اهداف (دایره ها) یک عملی واقعی انجام دهند، شگفتی پدید آمد. چیزی که محققین نام آن را "بینایی مغز" گذاشته اند. افراد حاضر در پژوهش، به رقم گول خوردن و ندیدن تعدادی از دایره ها، قادر به انجام کارهایی بودند که شامل تک تک اهداف می شد، حتی آنهایی که چشم فرد نمی دیدشان.

نتیجه این تحقیق را می توان چنین بیان کرد که گویی پردازش بصری داده ها در دو مسیر صورت می گیرد. یکی که همه ما با آن آشنایی داریم و درک پیرامون از طریق مشاهده است. و دومی، کاری است که مغز وقتی صرفاً روی دیدن متمرکز نیستیم انجام می دهد. انگار رباتی در داخل مغز ما، داده ها را می گیرد و برای کارهایی فراتر از اعمال هوشیارانه استفاده می کند.

این تحقیق جالب بود، اما تحقیق دوم که در The Journal of Neuroscience  به چاپ رسیده، باور نکردنی است. محققین از انجام آن، این هدف را دنبال می کردند که آیا دیدن با وجود اینکه توانایی عملی مشاهده از بین رفته، ممکن است یا خیر. در اینجا پای "نابینایی قشری" به میان آمد.

نابینایی قشری به حالتی گفته می شود که لایه اصلی بینایی در مغز یعنی لوب پس سری  دیگر قادر به ایفای وظایفش نیست، معمولا این حالت در نتیجه صدمات و جراحات به وجود می آید و فرد، (حتی با اینکه چشم های اش به لحاظ فنی سالم هستند)  دیگر   قادر به درک بصری دنیای پیرامون به شکلی که افراد سالم قادر هستند، نیست. ولی این به آن معنا نیست که مغزش هم از بینایی ساقط شده!

در این پژوهش، بیماری که در وضعیت نابینایی قشری کامل قرار داشت، هنوز وقتی کسی به او خیره می شد عکس العمل نشان می داد. حین قرار داشتن در دستگاه ام آر آی، داوطلب در معرض نگاه خیره مستقیم، و نگاه غیرمستقیم، قرار گرفت. اسکن مغزی نشان داد که یک بخش دیگر از مغز او (غیر از لوب پس سری) هنوز قادر به دیدن است.

بادامه ی مغز بیمار، یعنی منطقه ای که قادر به تشخیص خطرناک بودن محرک های بیرونی است، به وضوح یک الگوی فعالیتی متفاوت را برای نگاه خیره به فرد، یا نگاه دور از او نشان داد. یعنی مهم نبود که لایه بینایی مغز ناتوان از تشخیص نگاه خیره بود، چون لایه دیگری بدون توجه به این ناتوانی قابلیت درک آن را داشت.

هنوز مشخص نیست که دقیقا چه اتفاقی در این بین افتاده، ولی یک حس دیداری قطعی زمینه ساز این عکس العمل بوده، که عدم وجود هشیاری هم مانعش نشده. مغز انسان جزو شگفتی های تطبیق پذیر دنیای ما است، و انطباق پذیری با موانع پیرامون برای بقا، دقیقا همان چیزی است که این عضو شگفت انگیز بدن انجام می دهد. اگر یک سیستم از کار بیفتد، که در اینجا قابلیت پردازش داده های بصری است، "مغز" خودش را با وضعیت جدید تطبیق می دهد تا بخش دیگری از "آن"، این خلاء را پر کند. (البته هنوز نمی دانیم چگونه!؟)

این پژوهش ها مثل دیدن نوک یک کوه یخ است، به خصوص دومی نشان می دهد که نادانی بشر نسبت به توانایی های ناخودآگاه مغز، چقدر وسیع است. دانشمندان دن کیشوت وار به آسیاب ها حمله می برند و پازل پیچیده تر می شود، ولی این باعث نمی شود خرده های نان را در جنگل تاریک علم دنبال نکنیم.

 

ابزار جدیدی که پسرک سه ساله را برای اولین بار شنوا کرد

رضا باقرزاده - دو شنبه 3 تیر ۱۳۹۲ - 13:13

نخستین ایمپلنت ساقه شنوایی برای کودکان، به پسرک سه ساله ای از اهالی شارلوت کارولینای شمالی رسید و او را قادر ساخت تا با مفهوم صدا آشنا شود. گریسون کلمپ پسرک سه ساله ای که بدون هیچ عصب شنوایی در حلزون گوش به دنیا آمده، این ابزار را دریافت کرد؛ ابزاری که مغز او را قادر می سازد تا صداها را تجزیه و تحلیل کند.

پیش از این پزشکان می دانستند که دریافت زودهنگام ایمپلنت های حلزون در کودکان ناشنوا می تواند به آنها در برقراری روابط اجتماعی بهتر و یادگیری کمک فراوانی کند. اما مشکل اینجا بود که گریسون کوچولو بدون عصب شنوایی به دنیا آمده بود. بنابراین دریافت یک ایمپلنت حلزون بدون عصب شنوایی هیچ فایده ای برای او نداشت و در نتیجه مساله جراحی و کاشت حلزون او در 18 ماهگی اش منتفی شد.

در حالی که والدین گریسون در نگرانی و بلاتکلیفی روزها را می شمردند، دانشمندان سراغ راه حل جدیدی برای حل این مشکل رفتند: «چطور است یک میکرو چیپ ریز را صاف توی مرکز شنوایی مغز گریسون بکاریم؟» روشها بررسی شدند. ابزار لازم توسعه داده شد و ماه گذشته گریسون تحت یک عمل جراحی 8 ساعته قرار گرفت تا این ابزار کوچک را دریافت کند. میکروچیپی که به او امکان می داد بدون نیاز به مسیر معمول شنوایی، مستقیما صداها را در مغز خود دریافت و درک کند.

«من تابه حال این نگاه را از او ندیده بودم، یعنی اون عمیقا توی چشمان من نگاه می کرد و برای اولین بار صدای من رو می شنید. این واقعا فوق العاده است» پدر گریسون از این کلمات برای بیان هیجان و خوشحالی خود به زبان می آورد. مادر گریسون هم ادامه می دهد: «اون از صداها خوشش میاد، اون محرک ها رو دوست داره...دریافت رو...اون کنجکاوه و مطمئنا لذت می بره»

آقا و خانم کلمپ این خوشحالی را مدیون دکتر کریگ باکمن (جراح گوش و حلق و بینی) و دکتر متیو اِوِند (جراح مغز و اعصاب) هستند که با همکاری هم این جراحی 8 ساعته را به سرانجام رساندند. دکتر باکمن هم ظاهرا از نتیجه تلاش خود و همکارانش خرسند است: «وقتی دیدم که اون پسر واکنش نشون میده، حسی در من برانگیخته شد، حسی که می گفت پتانسیلی بوده که ما بتونیم یک جوری دنیا رو تغییر بدیم.»

گذشته از احساسات قوی که لابلای این ماجرا وجود دارد، رگه های قوی از امید هم دیده می شود. امید به این که روزی مساله ای به نام ناتوانی جسمی برای بشر بی معنا شود. نظر شما در این باره چیست؟

 

یک تور سیاحتی استثنایی به درون ذره کوب بزرگ هادرون

رضا باقرزاده - پنج شنبه 30 خرداد ۱۳۹۲ - 23:16

اواخر سال 1391 بود که خبر دادیم برخورددهنده بزرگ هادرونی (LHC) در خوابی دو سالهفرورفته تا تعمیر و به روز رسانی شود. قرار است این فرآیند تا سال 2015 ادامه پیدا کند و مهندسین اطمینان حاصل کنند که پس از آن، LHC قادر است بدون وقفه در خدمت دانشمندان باشد. 

اما اگر دلتان می خواهد به درون این پایگاه بزرگ علمی و محل تولد اینترنت سری بزنید، در ادامه مطلب با برخط همراه باشید.