دنیای فناوری - برخط

دنیای فناوری - برخط

به دلیل بروز بودن وبلاگ از صفحات بعدی نیز بازدید بفرمایید.
دنیای فناوری - برخط

دنیای فناوری - برخط

به دلیل بروز بودن وبلاگ از صفحات بعدی نیز بازدید بفرمایید.

قابلیت چاپ پنج عضو بدن با چابگر های سه بعدی

مصطفی باقرزاده - شنبه - ۵ مهر ۱۳۹۳ - 23:17

به دنبال پیشرفتهای اخیر در زمینه چاپگر سه بعدی مهندسان زیستی موفق شده اند که اعضای مختلف بدن را با استفاده از چاپگرها تهیه کرده و برای پیوند به بیمارانی که یا با روشهای سنتی درمان نمی شوند و یا درمان آنها دشوار است استفاده کنند. این فهرست نگاهی به قابلیتهای چاپ اعضای بدن در اتاقهای جراحی آینده داشته است.


 در ادامه با ما باشید. ادامه مطلب ...

ته‌سیگارها می توانند به موادی برای ذخیره‌ی انرژی و ساخت باتری‌های بهتر تبدیل شوند

امین باقرزاده - جمعه - 17 مرداد 1393 - 12:55

محققان دانشگاه ملی سئول در کره‌ جنوبی به شیوه‌ای دست یافته‌اند که بر اساس آن می‌توان فیلتر موجود در ته مانده‌های سیگار را بعنوان ماده‌ای با بازدهی و عملکرد بالا برای ذخیره‌ی انرژی مورد استفاده قرار داد.

ادامه مطلب ...

قارچ‌های روانگردان (Shroom) «خواب دیدن» را در مغز شبیه‌سازی می‌کنند!

امین باقرزاده - دو شنبه -۳۰ تیر ۱۳۹۳ - Sunday - 2014 21 July

قارچ روان‌گردان (Shroom)

مصرف قارچ‌های روان‌گردان منجر به باز شدن ذهن انسان بیش از حالت عادی شده و به همین دلیل وقتی مصرف می‌شوند یک حالت خلصه و توهم را ایجاد می‌کنند. گروهی از محققین در مرکز شناسایی مغز انسان توانسته‌اند ثابت کنند که اثر این قارچ‌ها درست شبیه آن چیزی است که ما در خواب و رویا تجربه می‌کنیم.

 در ادامه با برخط باشید.

ادامه مطلب ...

ممکن است «تنبل» آینده‌ی علم پزشکی را تغییر دهد؟

رضا باقرزاده - دو شنبه -۳۰ تیر ۱۳۹۳ - Sunday - 2014 21 July

تنبل و آینده علم پزشکی

از آنجایی که به نظر می‌رسد مقاومت باکتری‌ها نسبت به آنتی بیوتیک‌های موجود به شکلی روز افزون افزایش یافته است، پیدا کردن راهی متفاوت برای مقابله و برطرف کردن عوارض ناشی از ابتلا به آنها حائز اهمیت است. در این مطلب به سراغ منبع جدیدی برای مقابله با بیماری‌های باکتریایی می‌رویم که بسیار عجیب اما جالب توجه است. با برخط همراه باشید.

ادامه مطلب ...

استفاده از مردمک چشم تان برای پاسخ به سوالات!

امین باقرزاده - یکشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۲ - 22:55

اخیرا جمعى از دانشمندان دانشگاه فیلیپس آلمان، بر روى راهکارهاى مختلفى براى کمک به افرادى که دچار اختلالات گفتارى هستند، کار کرده اند. آنها توانستند روشی ارایه دهند که در آن، با تحلیل اندازه مردمک چشم پاسخ برخی سوالات را دریابند. تنها وسایل مورد نیاز این شیوه هم یک دوربین و یک لپ تاپ است.

 

بررسى ها نشان داده اندازه مردمک چشم افراد مى تواند تعیین کننده راست و دروغ حرف آنها باشد. این سیستم جدید ارتباطى بر پایه پاسخ طبیعى مردمک چشم افراد در زمان انجام عملیات ریاضى و محاسباتى در مغزشان پایه ریزى شده است. مردمک چشم دامنه وسیعى از پاسخ هاى محیطى را تولید مى کند. و مى توان با استفاده از آنها مسیر ارتباطى مناسبی را با افرادى ایجاد کرد که قادر به پاسخگویی به سوالات به صورت گفتارى نیستند.

 

در یک گام از بررسى ها، این سیستم جدید ارتباطى را بر روى تعدادى داوطلب سالم از نظر قدرت گفتار و بیان آزمایش کردند. از داوطلبان خواسته شد تا یک سوال ریاضى را که از طریق صفحه نمایشگر کامپیوتر حل کنند. آنها دریافتند اندازه مردمک چشم افراد در زمانی که تلاش مى کنند تا سوال ریاضى را پاسخ دهند، بزرگ و بزرگتر مى شود.

 

سپس از همان گروه از داوطلبان خواسته شد تا به تعدادى سوال بله/خیر اما نه با صداى بلند جواب دهند. در حین این زمان محققان اندازه مردمک چشم افراد را مورد بررسى قرار دادند و تطابقى بین اندازه ها و پاسخ هاى بله یا خیر کشف کردند.

 

به موازات این بررسى، اندازه مردمک چشم بیمارانى که دچار سکته مغزى شده اند و پاسخ هاى آنها نیز مورد پردازش قرار گرفت. این بررسى ها نیز نشان داد حتى اندازه مردمک چشم این بیماران نیز قابل ترجمه و رمزگشایى است و مى توانند ارتباطى بین این اندازه ها و پاسخ هاى بله یا خیر پیرامون موضوع هاى مطرح شده با این بیماران ایجاد کنند.

 

با وجود آنکه محققان معتقد هستند این روش براى داشتن دقت بالاتر و درصد خطاى کمتر نیازمند صرف زمان و بررسى هاى بیشتر است، اما ادعا مى کنند مى تواند انقلابى در زندگى افرادى به وجود آورد که دچار اختلالات گفتارى هستند.

 

قرار است به زودى از این روش براى بیمارانى که در فاز کما به سر مى برند هم استفاده شود. 

  ادامه مطلب ...

مغز انسان می بیند، حتی وقتی چشم ها نمی بینند

امین باقرزاده - دو شنبه 3 تیر ۱۳۹۲ - 21:27

تخمینی که از قابلیت های پردازشی مغز انسان به طور ناخودآگاه (بدون هوشیاری) داریم چیزی در حدود پردازش 11 میلیون قطعه-داده در هر ثانیه است. اگر مقایسه ای داشته باشیم با پردازش حین هشیاری، خنده تان خواهد گرفت: فقط 40 قطعه-داده در ثانیه.


البته نمی گوییم که قابلیت های پردازشی مغز در حین هشیاری ناچیز هستند، ولی مشخصاً قیاس بین لیوان و دریا است و هر چه بیشتر تحقیقات علمی پیش می رود، لیوان خودآگاه کوچکتر به نظر می رسد. دو مقاله ای که به تازگی منتشر شده توضیح می دهند که مغز چطور "می بیند". مقاله اول جالب، و دومی همسایه واژه باورنکردنی است.


هدف تحقیق اول که در ژورنال Psychological Science  چاپ شده، رسیدن به جواب این پرسش است که آیا مغز در حالتی که چشم ها شما را گول زده اند و می پندارید یک چیز خاص پیرامون تان نیست، می تواند اهداف بصری را تعقیب کند یا خیر. در این راستا، پژوهشگران انستیتو مغز و ذهن در دانشگاه اونتاریوی غربی، داوطلبان را در معرض حقه ای به نام "توهم متصل بودن" قرار دادند که باعث می شود فرد تعداد دایره هایی (اهدافی) را که روی یک نمایشگر می بیند، کم تخمین بزند.


دو گروه دایره، یکی در راست و دیگری در چپ به نمایش در می آید. دایره های گروه اول به خطوطی کوچک متصل هستند، ولی به یکدیگر خیر. در گروه دیگر، دایره ها به وسیله خطوط "به هم" وصل هستند. ذهن به طور اشتباهی تصور می کند که تعداد دایره ها در گروه متصل به هم، کمتر از آن گروه دیگر است، ولی در عمل تعداد دایره های هر دو گروه دقیقا یکسان است.


توهم متصل بودن راهی اثبات شده برای گول زدن چشم ها است، و در این آزمایش هم جواب پس داده: داوطلبین قادر به دیدن همه دایره های متصل نبودند. اما وقتی قرار شدن بر روی اهداف (دایره ها) یک عملی واقعی انجام دهند، شگفتی پدید آمد. چیزی که محققین نام آن را "بینایی مغز" گذاشته اند. افراد حاضر در پژوهش، به رقم گول خوردن و ندیدن تعدادی از دایره ها، قادر به انجام کارهایی بودند که شامل تک تک اهداف می شد، حتی آنهایی که چشم فرد نمی دیدشان.


نتیجه این تحقیق را می توان چنین بیان کرد که گویی پردازش بصری داده ها در دو مسیر صورت می گیرد. یکی که همه ما با آن آشنایی داریم و درک پیرامون از طریق مشاهده است. و دومی، کاری است که مغز وقتی صرفاً روی دیدن متمرکز نیستیم انجام می دهد. انگار رباتی در داخل مغز ما، داده ها را می گیرد و برای کارهایی فراتر از اعمال هوشیارانه استفاده می کند.


این تحقیق جالب بود، اما تحقیق دوم که در The Journal of Neuroscience  به چاپ رسیده، باور نکردنی است. محققین از انجام آن، این هدف را دنبال می کردند که آیا دیدن با وجود اینکه توانایی عملی مشاهده از بین رفته، ممکن است یا خیر. در اینجا پای "نابینایی قشری" به میان آمد.


نابینایی قشری به حالتی گفته می شود که لایه اصلی بینایی در مغز یعنی لوب پس سری  دیگر قادر به ایفای وظایفش نیست، معمولا این حالت در نتیجه صدمات و جراحات به وجود می آید و فرد، (حتی با اینکه چشم های اش به لحاظ فنی سالم هستند)  دیگر   قادر به درک بصری دنیای پیرامون به شکلی که افراد سالم قادر هستند، نیست. ولی این به آن معنا نیست که مغزش هم از بینایی ساقط شده!


در این پژوهش، بیماری که در وضعیت نابینایی قشری کامل قرار داشت، هنوز وقتی کسی به او خیره می شد عکس العمل نشان می داد. حین قرار داشتن در دستگاه ام آر آی، داوطلب در معرض نگاه خیره مستقیم، و نگاه غیرمستقیم، قرار گرفت. اسکن مغزی نشان داد که یک بخش دیگر از مغز او (غیر از لوب پس سری) هنوز قادر به دیدن است.


بادامه ی مغز بیمار، یعنی منطقه ای که قادر به تشخیص خطرناک بودن محرک های بیرونی است، به وضوح یک الگوی فعالیتی متفاوت را برای نگاه خیره به فرد، یا نگاه دور از او نشان داد. یعنی مهم نبود که لایه بینایی مغز ناتوان از تشخیص نگاه خیره بود، چون لایه دیگری بدون توجه به این ناتوانی قابلیت درک آن را داشت.


هنوز مشخص نیست که دقیقا چه اتفاقی در این بین افتاده، ولی یک حس دیداری قطعی زمینه ساز این عکس العمل بوده، که عدم وجود هشیاری هم مانعش نشده. مغز انسان جزو شگفتی های تطبیق پذیر دنیای ما است، و انطباق پذیری با موانع پیرامون برای بقا، دقیقا همان چیزی است که این عضو شگفت انگیز بدن انجام می دهد. اگر یک سیستم از کار بیفتد، که در اینجا قابلیت پردازش داده های بصری است، "مغز" خودش را با وضعیت جدید تطبیق می دهد تا بخش دیگری از "آن"، این خلاء را پر کند. (البته هنوز نمی دانیم چگونه!؟)


این پژوهش ها مثل دیدن نوک یک کوه یخ است، به خصوص دومی نشان می دهد که نادانی بشر نسبت به توانایی های ناخودآگاه مغز، چقدر وسیع است. دانشمندان دن کیشوت وار به آسیاب ها حمله می برند و پازل پیچیده تر می شود، ولی این باعث نمی شود خرده های نان را در جنگل تاریک علم دنبال نکنیم.

 
ادامه مطلب ...

ابزار جدیدی که پسرک سه ساله را برای اولین بار شنوا کرد

رضا باقرزاده - دو شنبه 3 تیر ۱۳۹۲ - 13:13

نخستین ایمپلنت ساقه شنوایی برای کودکان، به پسرک سه ساله ای از اهالی شارلوت کارولینای شمالی رسید و او را قادر ساخت تا با مفهوم صدا آشنا شود. گریسون کلمپ پسرک سه ساله ای که بدون هیچ عصب شنوایی در حلزون گوش به دنیا آمده، این ابزار را دریافت کرد؛ ابزاری که مغز او را قادر می سازد تا صداها را تجزیه و تحلیل کند.


پیش از این پزشکان می دانستند که دریافت زودهنگام ایمپلنت های حلزون در کودکان ناشنوا می تواند به آنها در برقراری روابط اجتماعی بهتر و یادگیری کمک فراوانی کند. اما مشکل اینجا بود که گریسون کوچولو بدون عصب شنوایی به دنیا آمده بود. بنابراین دریافت یک ایمپلنت حلزون بدون عصب شنوایی هیچ فایده ای برای او نداشت و در نتیجه مساله جراحی و کاشت حلزون او در 18 ماهگی اش منتفی شد.


در حالی که والدین گریسون در نگرانی و بلاتکلیفی روزها را می شمردند، دانشمندان سراغ راه حل جدیدی برای حل این مشکل رفتند: «چطور است یک میکرو چیپ ریز را صاف توی مرکز شنوایی مغز گریسون بکاریم؟» روشها بررسی شدند. ابزار لازم توسعه داده شد و ماه گذشته گریسون تحت یک عمل جراحی 8 ساعته قرار گرفت تا این ابزار کوچک را دریافت کند. میکروچیپی که به او امکان می داد بدون نیاز به مسیر معمول شنوایی، مستقیما صداها را در مغز خود دریافت و درک کند.


«من تابه حال این نگاه را از او ندیده بودم، یعنی اون عمیقا توی چشمان من نگاه می کرد و برای اولین بار صدای من رو می شنید. این واقعا فوق العاده است» پدر گریسون از این کلمات برای بیان هیجان و خوشحالی خود به زبان می آورد. مادر گریسون هم ادامه می دهد: «اون از صداها خوشش میاد، اون محرک ها رو دوست داره...دریافت رو...اون کنجکاوه و مطمئنا لذت می بره»


آقا و خانم کلمپ این خوشحالی را مدیون دکتر کریگ باکمن (جراح گوش و حلق و بینی) و دکتر متیو اِوِند (جراح مغز و اعصاب) هستند که با همکاری هم این جراحی 8 ساعته را به سرانجام رساندند. دکتر باکمن هم ظاهرا از نتیجه تلاش خود و همکارانش خرسند است: «وقتی دیدم که اون پسر واکنش نشون میده، حسی در من برانگیخته شد، حسی که می گفت پتانسیلی بوده که ما بتونیم یک جوری دنیا رو تغییر بدیم.»


گذشته از احساسات قوی که لابلای این ماجرا وجود دارد، رگه های قوی از امید هم دیده می شود. امید به این که روزی مساله ای به نام ناتوانی جسمی برای بشر بی معنا شود. نظر شما در این باره چیست؟

 
ادامه مطلب ...

شنیده های پاناسونیکی: فروش بخش تجارت تجهیزات پزشکی و درمانی

رضا باقرزاده در - 2013-03-17 12:32

به نظر می رسد که اوضاع برخی شرکت های صنعت الکترونیک به سمتی می رود که دائما به فکر کوچکتر شدن هستند و می خواهند با پیدا کردن چیزی برای فروش بخشی از ضررهای شان را جبران کنند. پس از فروش بخش کسب و کار خانگی و ست آپ باکس موتورولا، دفاتر مرکزی سونی و نوکیا و همچنین کسب و کار موبایل های گرانقیمت و جواهر نشان نوکیا، اکنون نوبت به پاناسونیک رسیده که بخشی از شرکت را جدا کرده و به فروش بگذارد. 

رویترز گزارش می دهد که دو منبع نزدیک به پاناسونیک امروز گفته اند که این شرکت ژاپنی تصمیم دارد کار و کسب تولید تجهیزات پزشکی و درمانی خود را به فروش بگذارد تا بتواند با کسب مقداری پول نقد، ضررهای بخش تلویزیون های خود در سال گذشته را جبران نماید. 

اکنون فروش دارائی ها و ساختمان در شرکت های الکترونیک دچار مشکل، تبدیل به رویه ای عادی شده است. سخنگوی پاناسونیک می گوید: «به عنوان بخشی از استراتژی رشدمان، ما در حال بررسی برخی گزینه ها هستیم.» 

گفته می شود که پاناسونیک قصد دارد این بخش سود ده را با قیمت تقریبی یک میلیارد دلار بفروشد. البته این شرکت قصد دارد کل تجارت تجهیزات پزشکی خود را به یک خریدار بفروشد و آن را چند بخشی نخواهد کرد. این تجارت شامل سیستم های چارت پزشکی الکترونیک و ابزارهای کنترل قند خون است. 

لازم به ذکر است که پاناسونیک در ماه جاری نیز دفتر مرکزی خود در توکیو را به قیمت تقریبی نیم میلیارد دلار به دو سرمایه گذار ژاپنی فروخت.